O książce: 1995 / "Księga Pamięci" słynnego rosyjskiego orientalisty, uczonego-historyka, specjalisty od kultury i języków sumeryjskich, asyryjskich i semickich Igor Michajłowicz Dyakonow ukazał się w ciągu czterech lat, aż do swojej śmierci w 1999 roku. Książka powstawała, jak można sądzić z tekstu, w trzech etapach. Na krótko przed publikacją (1995) autor ukończył najkrótszy – ostatni rozdział (jego objętość liczy zaledwie 15 stron), który zawiera jedynie pobieżny wykaz wydarzeń powojennych – natomiast główne dzieła, które faktycznie rozsławiły nazwisko Dyakonowa w całej na świecie przeprowadzono je w tych powojennych dziesięcioleciach. Tu widać pewien paradoks. Ale może to być również szczególna intencja autora. – Przecież ta jego książka, w odróżnieniu od innych, poświęcona jest przede wszystkim wczesnym wspomnieniom, przemijającej przeszłości, którą należy odtworzyć. To, co nie zasługuje w nim na szczególną uwagę (lub jest na to godne, ale w drugiej kolejności), to coś, co doczekało się już pewnej refleksji, na przykład w pracach naukowca, w pracach społeczności naukowej, do której Dyakonov z pewnością należy. W chwili pisania ostatniego rozdziału autor zbliża się do osiemdziesiątych urodzin – uważa ten rozdział za najmniej istotny w swojej książce – a sama zasada doboru faktów tu zarysowanych wydaje się pozostać ta sama: „ Rozdział ten powstał wiele lat później po pozostałych i nieco inaczej od nich. Zawiera wydarzenia z mojego życia jako naukowca i członka społeczeństwa rosyjskiego; bardziej osobiste aspekty mojej biografii - a były wśród nich zarówno żałobne, jak i radosne, które odegrały dużą rolę w dziejach mojej duszy - są prawie wszystkie pominięte, jeśli poza mną osobiście dotyczą tych, którzy żyli jeszcze, kiedy ja napisał ten ostatni rozdział”. Wyrażamy naszą szczerą wdzięczność za pozwolenie na publikację w formie elektronicznej wdowie po I.M. Dyakonovie, Ninie Jakowlewnej Dyakonovej oraz za pomoc i rady dla Olgi Aleksandrownej Smirnitskiej.